อาลิ, อาลี หมายถึง น. ทํานบ, คันนา; แถว, แนว, เช่น พนาลี ว่า แนวป่า. (ป., ส.).
[โลก, โลกะ] น. แสงสว่าง, ความสว่าง; การดู, การเห็น,สิ่งที่เห็น. (ป., ส.).
[โลก, โลกะ] น. แสงสว่าง, ความสว่าง; การดู, การเห็น,สิ่งที่เห็น. (ป., ส.).
[โลกะกะสิน] น. การเจริญสมถกรรมฐานโดยตั้งใจเพ่งแสงสว่างเป็นอารมณ์. (ป.).
[โลกะนะ] น. การดู, การเห็น; การตรึกตรอง.
(ถิ่นอีสาน) น. อาผู้ชาย, น้องชายของพ่อ.
น. ส่วนของมหาสมุทร ทะเล หรือทะเลสาบ ที่ลํ้าเข้าไปในฝั่งหรือในแผ่นดิน มีลักษณะเว้าโค้งและเปิดกว้าง ทำให้มีแนวของชายฝั่งทะเลยาว.
ว. ร้อนระงม, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ อบ เป็น อบอ้าว.